Ruimtelijke ordening
Definitie
Ruimtelijke ordening is het proces waarbij de inrichting van de fysieke omgeving gepland en gereguleerd wordt door de overheid, met als doel een evenwichtige verdeling van functies en activiteiten binnen een bepaald gebied, rekening houdend met maatschappelijke behoeften, economische belangen en milieufactoren.
Omschrijving
Ruimtelijke ordening speelt een essentiële rol bij het bepalen van de ruimtelijke structuur van een gebied, zoals de locatie van woningen, industriegebieden, groenvoorzieningen, wegen en openbare voorzieningen. De ruimtelijke ordening houdt rekening met verschillende aspecten, zoals demografische ontwikkelingen, mobiliteit, milieubescherming en behoud van cultureel erfgoed. Door middel van bestemmingsplannen en vergunningen worden de regels en voorschriften voor het gebruik en de inrichting van de ruimte vastgelegd.Een goede ruimtelijke ordening bevordert duurzame ontwikkeling, efficiënt ruimtegebruik en een aangename leefomgeving voor de bewoners. Problemen kunnen ontstaan door conflicten tussen verschillende belangen, zoals tussen economische groei en natuurbescherming. Voorbeelden van ruimtelijke ordening zijn de aanleg van woonwijken met voldoende groen, het creëren van bufferzones tussen industriegebieden en woongebieden, en het beschermen van waardevolle landschappen tegen verstedelijking.
Vergelijkbare termen
Stedenbouw